Κάτω από την πέτρα τη βαριά 
ένα κεφάλι σήκωσε το φως. 
Είχε τα μάτια του κλειστά 
ο ξένος, ο άγνωστος, ο γυμνός. 
Πατούσε πάνω στα νεκρά νερά 
μα τα βήματά του ήταν ουρανός. 
Έπιασε τα ιερά κλαδιά 
και τα ήπιε ο ωκεανός.