Συχνά μιλούμε για τον διχασμό του 1915 δίχως να διευκρινίσουμε ότι καμία από τις πολιτικές που προτάθηκαν και ήταν σε αντιπαράθεση, δεν είχε κάποια αξία. Επίσης ενώ επικεντρωνόμαστε συνεχώς σε αυτό το θέμα, δεν εξετάζουμε το πραγματικό εθνικό κόστος για την τότε Ελλάδα, ενώ αυτό φαίνεται ξεκάθαρα με τις επιπτώσεις πάνω στη Συνθήκη Σεβρών του 1920. Η απαράδεκτη θέση του Βασιλιά προς τους Συμμάχους και η ανικανότητα του Βενιζέλου να αλλάξει τα δεδομένα, δεν μας επέτρεψαν να παίξουμε ένα ρόλο σε σχέση με την Κωνσταντινούπολη. Το φιλικό βασιλικό πλαίσιο προς την Γερμανία που συμβούλευε στρατηγικά την Τουρκία, είχε καταστροφικές επιπτώσεις. Διότι φαίνεται δεν υπολογίστηκε ορθολογικά η νίκη των Μεγάλων Δυνάμεων στη συνέχεια και πόνταραν όλοι πάνω στην πανωλεθρία της αποβίβασης στην Καλλίπολη. Η αλήθεια είναι ότι το κόστος ήταν μεγάλο για την Αγγλία, την Αυστραλία, τη Γαλλία και τη Νέα Ζηλανδία και ότι η εκστρατεία της Καλλίπολης ήταν μια αποτυχία επειδή βέβαια δεν υποστηρίχτηκε. Αλλά το θέμα είναι ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις τα κατάφεραν τελικά και συνολικά αφού κέρδισαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πράγμα το οποίο ήταν προβλεπόμενο. Η έλλειψη στρατηγικής οδήγησε στο γεγονός ότι η Κωνσταντινούπολη δεν ενσωματώθηκε στις διεκδικήσεις της Ελλάδας αφού δεν έκανε το προαπαιτούμενο. Αυτό είναι το εθνικό κόστος του 1915.