Στο ίδιο σπίτι.
Χτυπά το κινητό της Μυρσίνης.

Μυρσίνη:  Ναι, παρακαλώ… Χρόνος. Εγώ είμαι… Χρόνος. Τι έπαθε; Χρόνος . Στον Ευαγγελισμό; Χρόνος. Πόσο σοβαρό είναι; Σιωπή. Ευχαριστώ. Μιχάλη, ο Luis είναι στο νοσοκομείο. Είναι μόνος του…
Μιχάλης:  Συγγνώμη, πρέπει να πάω.
Μυρσίνη:  Έρχομαι κι εγώ.
Μιχάλης:  Όχι, μείνε εδώ. Ξέρεις τα νοσοκομεία….
Μυρσίνη:  Καλά, όπως νομίζεις.
Αγαθή:     Θα την προσέχουμε εμείς.
Μιχάλης:  Θα σας τηλεφωνήσω μόλις έχω περισσότερα.
Άγγελος:  Κουράγιο, φίλε μου.
Η Μυρσίνη με τα μάτια βουρκωμένα του δίνει ένα φιλί.
Θα τα κανονίσει όλα ο Μιχάλης. Είναι βράχος!
Η Αγαθή αγκαλιάζει τη φίλη της και της ψιθυρίζει στ’ αφτί.
Αγαθή:     Συγγνώμη για όλα…
Μυρσίνη:  Αν ήξερες τι του έχω πει…
Την αγκαλιάζει και αυτή.
Άγγελος:  Τι έπαθε ο Luis;
Μυρσίνη:  Τυφλώθηκε.
Αγαθή:     Αχ, θεέ μου. Χρόνος. Και δεν τον πήραμε στο σχολείο.
Μυρσίνη:  Αφού τα κανόνισες όλα.
Αγαθή:     Αν ήξερες πόσο τον λυπάμαι. Κι ο Μιχάλης θα αντέξει το βλέμμα του;
Άγγελος:  Τα τέρατα αντέχουν και περισσότερα.
Αγαθή:     Άγγελε, ντροπή.
Άγγελος:  Έχεις δίκιο. Χρόνος. Όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά.
Σωπαίνει, κάθεται στο πιάνο και παίζει Bach.

Στο νοσοκομείο

Ο Luis είναι στην εντατική, κοιτάζει αμίλητος το ταβάνι. Ο Μιχάλης του πιάνει το χέρι. Γυρίζει το βλέμμα του προς εκείνον και κυλά ένα δάκρυ.

Μιχάλης:  Όλα θα πάνε καλά.
Luis: Δάσκαλε, τι να κάνω;
Μιχάλης:  Τι έγινε;
Luis: Έχασα το φως μου….
Μιχάλης:  Θα έπαθες σοκ… Θα επανέλθει, θα δεις.
Luis: Με παράτησε η φίλη μου.
Μιχάλης:  Μα, γιατί; Τι έγινε;
Luis: Δεν είμαι μόνιμος.
Μιχάλης:  Γι’ αυτό και μόνο;
Luis: Ναι, με βαρέθηκε.
Μιχάλης:  Πού πήγε;
Luis: Δεν ξέρω. Δεν ήθελε να μου πει.
Μιχάλης:  Μπορώ να τη βρω.
Luis: Δεν θ’ αλλάξει τίποτα. Και τώρα που δεν βλέπω, αποκλείεται να ‘ρθει κοντά μου.
Μιχάλης:  Μην την αδικείς εξ αρχής. Άσε με να προσπαθήσω.
Luis: Εσείς ξέρετε, Δάσκαλε. Χρόνος. Εγώ δεν ξέρω να βλέπω στο σκοτάδι.
Μιχάλης:  Εσύ πρέπει να γίνεις καλά. Χρόνος. Αλλιώς ποιος θα μεταφράσει το έργο μου στα ισπανικά;
Luis: Δάσκαλε, θέλω να πεθάνω.
Μιχάλης:  Δεν ήρθε η ώρα σου. Και δεν σου δίνω το δικαίωμα! Με ποιον θα γελώ για το θάνατο, αν φύγεις.
Luis: Χαίρομαι που ήρθατε. Μου κάνετε καλό… όπως το έργο σας…
Μιχάλης:  Ξεκουράσου τώρα. Θα επιστρέψω.