Αυτός ο καινούργιος ανασχηματισμός δείχνει και την αρχή του τέλους αυτής της εξουσίας που δεν έχει τίποτα να προσφέρει, διότι η ίδια νιώθει ότι δεν έχει να προσφέρει κάτι άλλο από την προπαγάνδα της. Οι απειροελάχιστες αλλαγές δείχνουν και αυτές ότι ξεφούσκωσε οριστικά το πνεύμα της αλλαγής κι ότι δεν υπάρχει επιστροφή πια. Είναι απλώς η προετοιμασία μιας διαδικασίας που οδηγεί στη λήξη αυτής της περιόδου. Δεν είναι μόνο μια απεγνωσμένη κίνηση χωρίς πράξη, αλλά και η αρχή της προεκλογικής αναμέτρησης, όπου ο στόχος δεν θα είναι καν η νίκη, αλλά η μη οριστική ήττα. Αυτός ο ανασχηματισμός δεν έχει όμως καμιά δυναμική για την Ελλάδα και φαίνεται τώρα επίσημα μετά την ανακοίνωση των ονομάτων. Ο μοναδικός στόχος του είναι να κρατηθούν μερικές ισορροπίες όχι σε πολιτικό επίπεδο, διότι αυτό δεν είναι δυνατόν πια ειδικά λόγω του νέου Μακεδονικού αγώνα, αλλά μόνο σε κομματικό επίπεδο. Είναι βέβαια λογικό, αφού ποτέ αυτό το κόμμα δεν κατάφερε να πείσει τον ελληνικό λαό, αλλά και τους ξένους ότι είναι κάτι άλλο από ένα κόμμα διότι δεν κυβέρνησε ποτέ. Έτσι μπαίνουμε στην τελική φάση μιας άδοξης πορείας που δεν άλλαξε τίποτα επί της ουσίας εκτός από το να καταστρέφει την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, αναδεικνύοντας ότι μια τέτοια εξουσία δεν μπορεί να έχει μια εθνική στρατηγική, αφού το κόμμα είναι τα όρια του δόγματος λόγω απουσίας κριτικής σκέψης.