Οι λαοί της Ανθρωπότητας είναι οι λαοί που δεν έχουν ούτε κράτος να τους προστατέψει. Αυτοί οι λαοί μπορεί να είναι αυτόχθονες όταν ζουν σε μια περιοχή, πριν γίνει το κράτος που τους διαχειρίζεται. Αλλά μπορεί να είναι και λαοί που έχουν μετακινηθεί και δεν ζουν πια στα πάτρια εδάφη τους. Αυτοί οι λαοί όμως πρέπει να έχουν κάποιο δικαίωμα για να μπορούν να συνεχίζουν να ζουν χωρίς φοβίες και ελεύθερα. Αυτό το δικαίωμα είναι στην ουσία Δικαίωμα της Ανθρωπότητας, γιατί δεν υπάρχει λόγος να αφανιστούν ακόμα κι αν αυτό γίνει σιγά σιγά και δίχως να είναι απαραίτητα στο πλαίσιο μιας γενοκτονίας. Είναι ευρύτερο το πλαίσιο και ενσωματώνει την έννοια των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι η προστασία τους είναι Δικαίωμα της Ανθρωπότητας. Διότι ποιος άλλος θα εξασφαλίσει την επιβίωση και τη ζωή τους όταν δέχονται επιθέσεις βαρβαρότητας, αφού επί της ουσίας δεν υπάγονται άμεσα στο κράτος στο οποίο ζουν. Ο ορισμός τους ξεφεύγει από τους κλασικούς, επειδή δεν είναι ένα απλό υποσύνολο. Υπάρχουν όμως και πρέπει να δωθεί λύση για το πρόβλημά τους. Το πλαίσιο της επίλυσης αυτού του είδους προβλημάτων είναι ακριβώς το πλαίσιο των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας, διότι κανείς άλλος δεν θα το κάνει.