546 - Ο κόσμος της μοναξιάς

Ν. Λυγερός

Χείρωνας : Τι έχεις, κόρη μου ;
Θεά : Δεν έχω τίποτα, πατέρα… (Χρόνος) Δεν έχω τίποτα πια.
Χείρωνας : Μίλησες μαζί του ;
Θεά : Πέθανα μαζί του !
Χείρωνας : Είδες το μέλλον του ;
Θεά : Είδα το παρόν μου.
Χείρωνας : Ο Αχιλλέας διάλεξε τη μοίρα του…
Θεά : Διάλεξε και τη δική μου..
Χείρωνας : Μα εσύ την ήξερες…
Θεά : Τώρα την έζησα… (Χρόνος) Γιατί ο κόσμος είναι τόσο σκληρός ;
Χείρωνας : Από ανάγκη ! (Χρόνος) Πώς αλλιώς να παλέψει με την τύχη;
Θεά : Τη δεύτερη φορά…
Χείρωνας : Δεν υπάρχει δεύτερη φορά !
Θεά : Έχεις δίκιο, είναι μοναδικός !

(Έρχεται ο Αχιλλέας.)

Αχιλλέας : Δάσκαλε, είμαι έτοιμος.
Χείρωνας : Τότε θα είσαι πάντα μόνος πια…
Θεά : Πεθαίνουμε πάντα μόνοι…
Αχιλλέας : Αν είναι ο μόνος τρόπος να βοηθήσω, η μοναξιά θα είναι η μόνη μου συντροφιά.
Χείρωνας : Είναι το μόνο που υπάρχει για σένα.
Θεά : Θα είναι το μόνο και για μένα.
Αχιλλέας : Θ’αντέξω μόνος όλο το βάρος της ζωής.
Χείρωνας : Έτσι μόνο θα νιώσεις την ελευθερία του θανάτου.
Θεά : Θ’αγαπήσεις μόνο τα βάσανα της ανθρωπιάς.
Αχιλλέας : Ακόμα και τις πληγές μου θ’αγαπήσω.
Χείρωνας : Μόνο μ’εκείνες θα πονέσεις…