Πολλοί είχαν δει μνημεία γενοκτονίας, αλλά όχι από κοντά. Κι όταν ζεις δίπλα σε μνήμη μέλλοντος, τα πράγματα είναι ακόμα πιο απίστευτα, διότι κάθε φορά που την αγγίζεις, παίρνεις δύναμη. Είναι η συνεννόηση της Ανθρωπότητας χωρίς εμπόδια, δίχως κοινωνικά ενδιάμεσα. Διότι, το μόνο που έχει σημασία είναι η ουσία. Η ομάδα δεν εξέταζε πια μόνο τα τοπικά προβλήματα. Ανίχνευε κάθε ίχνος που προετοίμαζε τα πρώτα στάδια του Stanton. Έτσι λειτουργούσε ως φάρος Ανθρωπότητας που φώτιζε τους κινδύνους. Διότι μετά τη διαφώτιση της έξυπνης ιστορίας, ο κόσμος της είχε γίνει ο κόσμος και οι δικοί της, οι άνθρωποι της Ανθρωπότητας. Η μνήμη μέλλοντος έγινε πιο έντονη, γεμάτη συγκίνηση για να προετοιμάσει την σύμπραξη. Το πεδίο της ήταν τόσο ισχυρό, που θύμιζε το νοητικό σχήμα του Tesla και τη βαρύτητα του Einstein. Κάθε σώμα βαρβαρότητας όπου και να χτυπούσε ενεργοποιούσε το νευρωνικό δίκτυο και αυτό οργάνωνε τις ανάλογες δράσεις, όχι μόνο για το παρόν, αλλά ταυτόχρονα και ταυτόχωρα για το παρελθόν και το μέλλον. Υπήρχαν ακόμα γενοκτονίες που δεν είχαν όνομα κι αν κανένας δεν πάλευε για αυτές, θα εμφανίζονταν κι άλλες, επειδή δεν είχαν αναγνωριστεί οι προηγούμενες. Δεν έψαχναν στοιχεία μόνο στο διάστημα, αλλά και στο Χρόνο, γιατί ήξεραν ότι αυτός ήταν μαζί τους κι είχαν επιλέξει με τη μνήμη μέλλοντος να είναι μαζί του.