– Κανείς δεν θυμόταν πια τη δίκη. Είχε τελειώσει μέσα στην αδιαφορία του κοινού. Άλλωστε ποιος θα ενδιαφερόταν για το αποτέλεσμα αυτής της αγωγής. Η εγκληματική πράξη είχε γίνει ήδη. Ήταν σαν να έφταιγε ο κατηγορούμενος από τη γέννησή του. Δεν ήταν ανάγκη να κάνει τίποτα άλλο. Ένα ολόκληρο σύστημα τα είχε βάλει μαζί του για να σπάσει την ιστορία στα δύο. Κι τώρα ζούσε μέσα στα συντρίμμια της. Μετά την αδικία, είχε γίνει το απίστευτο… Αλλά ποιος θα με πίστευε αν του έλεγα ότι είχε επιστρέψει. Τόσα χρόνια είχαμε διαχειριστεί τα πάντα πάνω στο κτήμα. Μας είχε πληγώσει η βαρβαρότητα ανελέητα. Αλλά ήμασταν ακόμα όρθιοι. Κανείς δεν είχε γονατίσει από τους δικούς μας, από αυτούς που είχαν μείνει. Όταν όμως ήρθε η ώρα της δικαίωσης, μόνο μια χούφτα ανθρώπων ενδιαφέρθηκε για το κάστρο. Μόνο που και αυτοί δεν ήξεραν καλά τι είχε γίνει. Δεν ήξεραν για τη βαθύτητα της αδικίας του συστήματος.