Δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν. Η Σπανιοθήκη ήταν γεμάτη κόσμο αλλά σε βαθμό αφάνταστο. Όλοι οι διάδρομοι ήταν γεμάτοι. Κάθε γωνία είχε ανθρώπους που συζητούσαν και επέλεγαν μεταξύ των νέων εκθεμάτων. Ακόμα και η κυρία δεν φορούσε πια τη μάσκα της. Μόλις τους είδε τους χαμογέλασε. Προσπάθησαν να πάνε προς το μέρος της, αλλά έφτασαν με μεγάλη δυσκολία. Όταν τελικά μπόρεσαν να της μιλήσουν τους έδειξε ότι τα τετράδια είχαν επιστρέψει, αλλά όταν τους τα έδωσε πίσω και τους είπε να κοιτάξουν μέσα, είδαν ότι ήταν γεμάτα σημειώσεις με την παράξενη γραφή. Ήταν εξηγήσεις για τη χρήση των μαγικών ραβδιών. Κάθε τετράδιο είχε γίνει βιβλίο που ήταν συνδεδεμένο με το δικό του μαγικό ραβδί. Είχαν επιτέλους τις εξηγήσεις που ήθελαν. Το γαλάζιο και το κόκκινο είχαν αποκτήσει ένα άλλο νόημα. Η Σπανιοθήκη ήταν ένα ζωντανό κομμάτι Ανθρωπότητας άλλου τύπου, αφού τώρα φαινόταν η ποικιλία των ανθρώπων που ήταν τόσο σπάνιοι στην πραγματικότητα.