1152 - Μυστικές προφητείες

Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

Πίνακας XIII

Roland

Δεν βρήκα τίποτα. Χρόνος.

Eric

Ούτε εγώ!

Lucien

Ωστόσο, κάτι εκπέμπει ένα σήμα.

Olivier

Ίσως το σήμα είναι γενικό.

Lucien

Και γιατί δεν ήταν ενεργό από την αρχή;

Agnès

Ίσως είμαστε εμείς που το δημιουργήσαμε.

Danielle

Πώς είναι αυτό δυνατόν;

Olivier

Είναι πιθανό να έχουμε ενεργοποιήσει ένα νοητικό σχήμα πιο παλιό.

Lucien

Μια σκέψη που έχει ήδη σκεφτεί;

Roland

Τότε σε αυτή την περίπτωση…

Agnès

Η φιγούρα του Eric. Είναι από ένα εξαφανισμένο τετράδιο.

Roland

Το κρυπτοσύστημα προστατεύει τις σκέψεις μέσα στα γνωστά τετράδια.

Lucien

Αυτό θα ήταν η απόδειξη ότι αυτή η φιγούρα έχει δημιουργηθεί από τον Δάσκαλο.

Eric

Αν ξέρατε πόσο είμαι…

Danielle

Δεν βλέπεις ότι αυτό έχει δημιουργήσει μπελάδες;

Eric

“Το κλαδί της ελιάς, που το χτυπούν και το κόβουν τη στιγμή που φέρνει τον καρπό της στην τελειότητα, συμβολίζει εκείνους των οποίων τα επιφανή έργα προξενούν ποικιλοτρόπως τον φθόνο. “

Danielle

Έχεις δίκιο, Eric. Ακόμα κι αν αυτή η ανακάλυψη έχει ένα τίμημα, πρόκειται σε κάθε περίπτωση για μια ανακάλυψη.

Agnès

Τώρα θυμάμαι.
Πλησιάζει τη μία από τις πόρτες.

Danielle

Τι κάνεις;

Agnès, δείχνοντας την γωνία της πόρτας.

Είναι εδώ!
Πλησιάζουν όλοι την πόρτα.

Nestor

Δεν βλέπω παρά ένα μέρος.

Lucien

Το άλλο βρίσκεται στην άλλη πλευρά του καθρέφτη.

Olivier

Από την άλλη πλευρά του χρόνου.

Roland

Η φιγούρα είναι στην ένωση των χρόνων.

Agnès

Σχεδιάζοντάς την την ενεργοποίησες σ’ αυτήν την πλευρά.

Roland

Και η γέφυρα εγκαταστάθηκε.

Danielle

Επίσης, αυτή η πόρτα οδηγεί στον ΧΧΙ αιώνα.

Nestor

Αυτό που ξέραμε, εφόσον όλα τα άλλα βρίσκονται στον ΧΧΙ αιώνα εκτός από αυτή τη βιβλιοθήκη.

Roland

Μόνο που αυτή περνά από τον XX αιώνα.

Lucien

Είναι λοιπόν τόσο κοντά.

Roland, ξανανοίγοντας τον υπολογιστή.

Έτοιμοι για τα πάντα.

Agnès

Μόνο από την άλλη πλευρά.
Κάνουν όλοι ένα βήμα πίσω.

Eric

Αυτή τη φορά νομίζω ότι είναι…

Lucien

Όχι! Δεν είπαμε τη τελευταία μας λέξη.

Danielle

“Μακάριοι αυτοί που ακούν τα λόγια των νεκρών. “

Agnès

Αυτή η φράση προέρχεται από τις προφητείες;

Danielle

Ναι, μιλάει με αινιγματικό τρόπο.

Olivier

Πρέπει να διαβάσουμε τα σωστά έργα και να παρατηρήσουμε τις διδαχές τους.

Eric

Δεν ξέρω αν ο Δάσκαλος έχει βάλει τις δικές του σε αυτήν την κατηγορία.

Danielle

«Τα αποσπασματικά πράγματα θα είναι ενωμένα και θα αποκτήσουν από μόνα τους τόσο μεγάλη αρετή που θα αποκαταστήσουν στους ανθρώπους την χαμένη τους μνήμη.”

Lucien

“Είναι τα φύλλα παπύρου που σχηματίζονται από κουρέλια και διαιωνίζουν τη μνήμη των ανθρώπινων σκέψεων και δράσεων. “

Eric

Αν μπορούσαμε να αποφύγουμε τέτοιου είδους μεταφορές σε αυτή την κρίσιμη στιγμή…

Olivier

Δεν πρόκειται για μεταφορές. Είναι ένα πραγματικό μήνυμα.

Roland

Ένα μήνυμα από ποιον για ποιον;

Lucien

Από τον Δάσκαλο για μας!

Nestor

Μα δεν έχει συνείδηση της ύπαρξής μας.

Olivier

Δεν υπάρχουμε γι ‘αυτόν, αλλά ήξερε ότι θα υπάρξουμε.

Roland

Ένα μήνυμα από το μέλλον προς το μέλλον μέσω του παρελθόντος.

Eric

Μπορούμε να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε τώρα;

Lucien

Όχι ακόμα.

Eric,
κοιτάζοντας την πόρτα.
Αυτή η κατάσταση είναι αβάσταχτη.

Danielle

Αυτή τη φορά συμφωνώ με τον Eric. Χρόνος. Έχω παραλύσει τελείως.

Agnès

Πρέπει να πάρουμε μια απόφαση.

Nestor

Πρόκειται για έναν γόρδιο δεσμό.

Eric

Ας τον κόψουμε! Για να τελειώνουμε!

Lucien

“Οι άνθρωποι θα περάσουν, νεκροί , τα δικά τους έντερα. “

Eric

Λίγη σημασία έχουν οι αναφορές, θέλουμε μια λύση!

Olivier

Αυτή η αναφορά είναι η λύση! Χρόνος. Πρέπει να χάσουμε για να κερδίσουμε.

Nestor

Δεν καταλαβαίνω τίποτα πλέον.

Olivier

Είναι φυσιολογικό, γιατί θα δημιουργήσουμε ένα παράδοξο!

Lucien

Εάν δημιουργήσουμε τα τετράδια και πάλι σ’ εκείνη την εποχή, θα μας σκοτώσουν και θα μας καταστρέψουν. Ενώ ..

Olivier

Αν δεχτούμε την απώλεια σ’αυτή την εποχή, μπορούμε να τα δημιουργήσουμε και πάλι στον ΧΧΙ αιώνα.

Lucien

Δηλαδή μετά τη λήθη.

Eric

Έτσι θα πεθάνουμε για να γεννηθούμε και θα ξεχάσουμε για να μας θυμούνται.

Lucien, στον Roland.

Προγραμμάτισε τον θάνατό μας

Σκοτάδι.
Η πόρτα ανοίγει στον χρόνο.