Κάθετα κλειδιά σε μια αόρατη σκακιέρα 
έπαιζαν με τις χορδές του χρόνου 
κι ήταν αβάσταχτος ο πόνος της σιωπής. 
Μα τα δάχτυλα δεν έπαψαν τη μάχη 
ακόμα και καταδικασμένα θα πλήγωναν 
για μια τελευταία φορά το όργανο της ανάγκης. 
Έτσι μας άγγιξαν.