3952 - Δαιμονισμένες σκέψεις

Ν. Λυγερός

– Δεν υπάρχει.

– Και η παράδοση;

– Είναι για τους μουζίκ.

– Οι μουζίκ δεν είχαν τίποτα.

– Άρα ούτε αυτοί τον έχουν ανάγκη.

– Μα, η ανθρωπότητα;

– Πάλι η ανθρωπότητα!

– Προτιμάς την κοινωνία;

– Όχι! Αυτή πρέπει να καταστραφεί.

– Με ποιο τρόπο;

– Μ’ εκείνον!

– Δηλαδή;

– Θ’ αυτοκτονήσω για να υπάρξει.

– Πάψε!

– Γιατί;

– Γιατί να έχει το παράλογο;

– Γιατί θα ήταν παράδοξο;

– Πρέπει να γίνει η υπέρβαση.

– Από ποιον;

– Από μας!

– Και θα πρέπει να αποδεχθούμε την αυτοκτονία σου;

– Δεν υπάρχει άλλος τρόπος!

– Για να σωθούμε;

– Για να σώσουμε την ανθρωπότητα.

– Κανείς δεν μπορεί να τη σώσει.

– Τότε γιατί να θυσιαστείς;

– Για την τιμή της ανθρωπιάς.

– Όταν δεν υπάρχει κόστος, δεν υπάρχει τιμή.

– Θα αποδείξουμε το αντίθετο.

– Κανείς δεν θα το πιστέψει.

– Δεν υπάρχει πίστη!

– Η εκκλησία είναι η βουλή.

– Και η βουλή δεν υπάρχει.

– Ποιος θα δει τη θυσία μας;

– Κανείς!

– Δεν την κάνουμε για να τη δουν.

– Κι αν δεν τη δουν, θα υπάρχει.

– Δεν θα το ξέρουμε πια.

– Συμφωνείτε;

– Συμφωνούμε!

– Για το ίδιο;

– Όχι!

– Για τον ίδιο λόγο;

– Ναι!

– Μα, πώς είναι δυνατόν;

– Δεν είναι!

– Δεν καταλαβαίνω.

– Γιατί να καταλάβεις, εφόσον είναι αργά πια;

– Αργά;

– Πολύ αργά!