Το τσάι είχε σερβιριστεί από ώρα.

Μα κανείς δεν τολμούσε να τ’ αγγίξει.

Η σκηνή έμοιαζε με πίνακα,

μία νεκρή φύση του Vincent.

Δεν έλειπε πινελιά

μέσα στο χρώμα της υπομονής.

Έτσι αποφασίσαμε να πιούμε

την αιωνιότητα αυτής της ξεχασμένης στιγμής.