539 - Ο πρώτος δάσκαλος της ζωής

Ν. Λυγερός

Αχιλλέας : Έβρεξε ο κόσμος μα οι στάλες του κόσμου δε σ’ άγγιξαν.
Χείρωνας : Όμως έπεσαν πάνω μου οι ψυχές των ανθρώπων…
Αχιλλέας : Οι θάνατοι τους σου έμαθαν τι σημαίνει πόνος.
Χείρωνας : Ενώ οι αθάνατοι τους έμαθαν να υποφέρουν.
Αχιλλέας : Δεν υπάρχει ναός μονάχα θεός !
Χείρωνας : Ο κόσμος είναι ο ναός μου.
Αχιλλέας : Δεν υπάρχει θεός μονάχα θνητός !
Χείρωνας : Ο κόσμος είναι ο θεός μου.
Αχιλλέας : Κάθε πέτρα είναι κι ένα ιερό…
Χείρωνας : Όπως κάθε μυρμήγκι είναι κι ένας οπλίτης.
Αχιλλέας : Το μόνο χάδι που ξέρουν είναι το φως του ήλιου.
Χείρωνας : Είναι το μόνο που ξέρουν και οι πέτρες.
Αχιλλέας : Κι αν σωπάσουν οι άνθρωποι θα βγάλουν κραυγή οι πέτρες !
Χείρωνας : Όλο το Πήλιο είναι μια κραυγή μέσα στους αιώνες…
Αχιλλέας : Αυτήν άκουσα και ήρθα…(Χρόνος) θέλω να γίνω μαθητής σου.
Χείρωνας : Μα είσαι ήδη μαθητής μου.
Αχιλλέας : Το ξέρω. (Χρόνος) Τώρα όμως θέλω να είσαι ο δάσκαλος μου.
Χείρωνας : Η επιλογή δε μας ανήκει.
Αχιλλέας : Σε ποιόν ανήκει;
Χείρωνας : Στην ανάγκη !
Αχιλλέας : Η ανάγκη υπάρχει το νιώθω…
Χείρωνας : Τότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
Αχιλλέας : Τώρα ξέρω τι θα κάνω.
Χείρωνας : Άναψε το δαδί !
Αχιλλέας : Έσβησε το σκοτάδι !
Χείρωνας : Η ζωή σου πέθανε μες στο παρελθόν (Χρόνος) Ο θάνατος σου θα ζήσει μες το μέλλον.