Πριν σβήσει το χάος
γονάτισε η καμπυλότητα πάνω στη γραμμή
για να σηκώσει το βάρος του χρώματος
με τα σπασμένα της φτερά.
Ο ώμος έγινε κόσμος,
το χώμα λαβωμένη μνήμη,
η μάχη πεδίο σκέψης.

Κι η ανθρωπιά ενός ανθρώπου
δημιούργησε την ανθρωπότητα.

Το φως της στιγμής.