Ακόμα και άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά τον Πόντο δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το πιο σημαντικό και το πιο στρατηγικό κομμάτι του είναι η θάλασσα και όχι η ξηρά. Βέβαια οι Έλληνες ζούσαν πάνω στη γη και όχι στη θάλασσα, αλλά το υπόβαθρο της ύπαρξής τους ήταν η θάλασσα κι όχι τα βουνά, όπως πιστεύουν πολλοί. Μάλιστα η γενοκτονία ήταν κι ένας τρόπος να απαγορευτεί επί της ουσίας η πρόσβαση στη θάλασσα για τους Έλληνες του Πόντου. Και τα κάστρα του Πόντου αν τα εξετάσουμε ακολουθούν μια δομή που σχετίζεται άμεσα με τη θάλασσα όπως το βλέπουμε και στην Κύπρο. Η ιδέα του Ελληνισμού ότι η θάλασσα λύνει τα προβλήματα της ξηράς, δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητή στους περισσότερους και δεν βλέπουν πόσο καταλυτικά λειτουργούν οι εξελίξεις στη Δυτική Αρμενία. Τα θέματα του Πόντου θα λυθούν μέσω της θάλασσας και γι’ αυτό το λόγο είναι τόσο σημαντική για το μέλλον. Δεν είναι μόνο λοιπόν ένα έδαφος αλλά ένα λιμάνι ο Πόντος και με αυτήν την έννοια πρέπει να εξεταστεί με αυτόν τον τρόπο για να φανεί η στρατηγική της απελευθέρωσης των κατεχομένων του Ελληνισμού.