Όσα και να ακούμε περί σταλινικής προσέγγισης των οικονομικών δεδομένων, ξέρουμε ήδη από πριν ότι καταρρέουν κι ότι δεν έχουν καμία αξία όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Το έχει καταλάβει η ίδια η Ρωσία, αλλά στη χώρα μας υπάρχουν άτομα καθυστερημένα σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας που συνεχίζουν να λένε τα ίδια, διότι στην ουσία ποτέ πριν δεν αντιμετώπισαν πραγματική οικονομία ενός Έθνους. Κι ο λόγος είναι απλός. Δεν γίνεται ανάπτυξη χωρίς επιχειρηματικότητα. Δεν είναι με τον έλεγχο κεφαλαίων που θα έχουμε ανάπτυξη, ούτε με μία ιδεολογική λιτότητα. Όλα αυτά συρρικνώνουν την οικονομία μας, διότι δεν ακολουθούν καμία στρατηγική. Δεν μπορεί μια ολόκληρη χώρα να λειτουργεί μόνο με στοιχεία μικροοικονομίας και μικροπολιτικής. Η ανάπτυξη χρειάζεται εμβέλεια και οράματα. Εμβέλεια για να ενεργοποιηθεί η μακροοικονομία στο πλαίσιο μιας μακροπολιτικής. Οράματα σαν τον ελληνικό ζεόλιθο, που παίρνει επιτέλους σάρκα και οστά, αλλά βέβαια και η ελληνική ΑΟΖ που δεν προχωρά ακόμα όπως θ’ έπρεπε, διότι έχουμε ακόμα άπιστους και ανίκανους που εξετάζουν αποκλειστικά τα τοπικά τους συμφέροντα δίχως να προσφέρουν κανένα έργο στην πατρίδα μας. Έτσι, πρέπει ν’ αντιληφθούμε ότι δεν έχουμε να περιμένουμε απολύτως τίποτα από μια πολιτική του κενού. Διότι ο μηδενισμός είναι η έντεχνη ονομασία της μιζέριας. Κι αυτή τη σιχαθήκαμε στην πατρίδα μας. Τώρα θέλουμε το μέλλον μας πίσω.