Όταν ο κόσμος στην Κούβα χαίρεται που πέθανε ο κόκκινος δικτάτορας γιατί θα μπορέσει επιτέλους να έχει προοπτικές για το μέλλον, όταν όλοι οι εξόριστοι βλέπουν επιτέλους με χαρά τα επόμενα βήματα της πατρίδας τους, όταν ακόμα και η αδελφή του δικτάτορα που ζει δεκαετίες εξόριστη ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να παραβρεθεί στην κηδεία του δικτάτορα που επέβαλλε ένα καθεστώς που βασάνισε τόσους ανθρώπους, ποιος είναι ο λόγος να εκτεθεί η Ελλάδα με την παρουσία του Πρωθυπουργού. Διότι δεν πρόκειται για μια απόφαση ενός φανατικού μιας καθυστερημένης ιδεολογίας που δεν έχει μάθει ακόμα πόσα εγκλήματα έχει διαπράξει κατά της Ανθρωπότητας, αλλά ενός Πρωθυπουργού που αντιπροσωπεύει όχι ένα κόμμα αλλά την ίδια την Ελλάδα. Μήπως δεν ξέρει ότι το δικτατορικό καθεστώς εξόρισε το 1980, 125 χιλιάδες Kουβανούς; Αυτή η διαδικασία συνέχισε και μετά όπως με τους 30 χιλιάδες που έφυγαν με καράβια τον Αύγουστο του 1994. Συνολικά περισσότεροι από ενάμιση εκατομμύριο πολίτες βρήκαν άσυλο στην Αμερική. Μήπως δεν ξέρει ότι το αυταρχικό καθεστώς είχε την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης; Μήπως δεν διάβασε το βιβλίο: Antes que anochezca; Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση πρέπει να ξέρει ότι πρόκειται για μια κίνηση απαράδεκτη και θα πρέπει να πάρει θέση για μην υποστεί το κόστος της ντροπής.