Αν και ο Μυστικός Δείπνος ανήκει στην Καινή Διαθήκη και έχει μια αντικειμενική αξία για τους πιστούς, οι εικαστικές παρεμβάσεις του έδωσαν και μια άλλη αξία που αγγίζει τους ανθρώπους γενικότερα. Στην πραγματικότητα όμως είναι ότι o πυρήνας παραμένει θρησκευτικός και μάλιστα της πίστης. Δείχνει επί της ουσίας ότι και στον πιο στενό κύκλο, ακόμα κι αν υπάρχει μόνο προσφορά, η βαρβαρότητα μπορεί να εμφανιστεί και να δώσει ένα τραγικό χαρακτήρα σε αυτή την πράξη τη χριστιανική. Διότι η προδοσία είχε ως αποτέλεσμα να μετατρέψει την προσφορά σε θυσία. Αυτό που δείχνει ο Μυστικός Δείπνος είναι μια πανανθρώπινη αξία αφού ο Δίκαιος που προσφέρει το έργο του σε κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη, πέφτει ο ίδιος θύμα της βαρβαρότητας ενώ προστάτευε αθώους. Ο Μυστικός Δείπνος δείχνει την αχαριστία απέναντι στην αμισεία και παρόλο που ξέρει δεν αλλάζει τίποτα από την πορεία του. Υπάρχει βέβαια και η αντίσταση των μαθητών που φαίνεται από την έκφρασή τους ειδικά στην εκδοχή του Leonardo da Vinci. Η οποία ενισχύει το όλο πλαίσιο αφού αγνοούν την αλήθεια και προσπαθούν να την μάθουν. Όμως η βαρβαρότητα συνεχίζει το έγκλημά της χωρίς τύψεις δίχως να ζητήσει τη συγχώρεση από τον Χριστό η οποία καταλήγει σε ενοχές και αυτοκτονία μετά την καταδίκη. Αυτό δείχνει η πολλαπλότητα της μοναδικότητας του Μυστικού Δείπνου.