Η διαφορά που κάνει τη διαφορά εμφανίζεται με την ελληνική ΑΟΖ, που δεν αφορά μόνο αλιεία και αιολικά, φωτοβολταϊκά, τεχνητά νησιά, αλλά και υδρογονάνθρακες ακόμα και αν μερικοί δεν το έχουν καταλάβει ακόμα λόγω υστέρησης. Η ΑΟΖ επειδή είναι διαφορετική ως προσέγγιση, αφού ασχολείται αποκλειστικά με τον οικονομικό τομέα, δίνει περισσότερες δυνατότητες στην πατρίδας μας για να εκφραστεί σ’ένα πολλαπλό παίγνιο, που δεν μπορεί πια να θεωρηθεί ως ένα διπολικό παίγνιο μηδενικού αθροίσματος παρά μόνο από αυτούς που δεν μπορούν να εμπεδώσουν τα νέα δεδομένα μέσα στις αναλύσεις τους. Η θέσπιση της ΑΟΖ, θέλουμε δεν θέλουμε, απορρέει από το Δίκαιο της Θάλασσας και είναι μια μονόπλευρη διαδικασία, κατά συνέπεια δεν σχετίζεται με οποιαδήποτε συνομιλία με άλλες χώρες. Διότι άλλο είναι η ενημέρωση κι άλλο είναι η διαπραγμάτευση. Οι θέσεις μας είναι απόλυτα ξεκάθαρες, διότι ακολουθούν πιστά το Δίκαιο της Θάλασσας δίχως καμία εξαίρεση. Είναι ένα Δίκαιο που έχουμε υπογράψει κι έχουμε ψηφίσει τον κυρωτικό νόμο, συνεπώς η επόμενη κίνηση είναι αυτή της θέσπισης. Κι επειδή τώρα αυτό είναι γνωστό σε όλους και σε όλες τις χώρες, δεν υπάρχει τρόπος να μας καθυστερήσει κάποια διπλωματική ή νομική κίνηση. Ας αφήσουμε λοιπόν την ασχετοσύνη στον τομέα κι ας εκφραστούν όλοι, αρκεί να συνεχίσουμε ορθολογικά τον αγώνα μας για την πατρίδα μας, αν θέλουμε πραγματικά όχι μόνο να τη βοηθήσουμε, αλλά να δούμε την ανάκαμψη που θα φέρει η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων που βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ. Αντί λοιπόν να αναρωτιόμαστε ποιες είναι οι επιλογές μας, ας εφαρμόσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται τα νοητικά σχήματα της υψηλής μας στρατηγικής όσον αφορά στην ΑΟΖ.