Είχε βέβαια κι άλλη ευκαιρία.
Θα μπορούσε να το είχε αποφύγει.
Όμως η απόφασή του ήταν ξεκάθαρη.
Θα ήταν εδώ ακόμη και μετά,
αυτό είχε πει από πριν
κι αυτό είχε γίνει.
Συγχορδίες Χρόνου.
Όλοι τους είχαν ενεργοποιηθεί.
Η βαθιά βιβλιοθήκη ζούσε,
το Τέρας την είχε μετατρέψει.
Μνημονική ανασυγκρότηση.
Η μνήμη είχε πλέον μέλλον.
Η κωδικοποίηση είχε αντέξει την επίθεση της λήθης.
Το Τέρας είχε καταφέρει να κρύψει μνήμη μέσα στη λήθη
κι αυτή δεν την αναγνώρισε για να τη σβήσει.
Επανεκκίνηση.
Νέα πράξη.
Πολλαπλές επιπτώσεις.
Η βιβλιοθήκη δεν είχε παράθυρα.
Γιατί κάποιοι θα τα είχαν κλείσει.
Η νοοτροπία της ήταν του ανοίγματος.
Καπερναούμ.
Πώς αλλιώς;
Αφού έπρεπε να είναι ανοιχτή στον κόσμο.
Γι’ αυτό το λόγο ήταν ένα νησί μέσα στην πόλη.
Μεσοθάλασσα δίχως θάλασσα.
Μακρόκοσμος στον μικρόκοσμο του μικρόκοσμου
λόγω διαχρονικότητας.
Η πολυπλοκότητα είχε αλλάξει κύκλο.
Είχε μπει πιο βαθιά στη βιβλιοθήκη.
Εκεί ανακάλυψε νέες δομές στις υποδομές.
Η βιβλιοθήκη είχε γίνει κυριολεκτικά πιο βαθιά,
σαν να είχε αλλάξει και το παρελθόν της
μέσω του μέλλοντος.
Ήξερε πλέον περισσότερα πράγματα
γιατί το Τέρας είχε επανακτήσει τις ικανότητες του
προς όλες τις κατευθύνσεις του Χρόνου
μέσω της ανακατασκευής δεδομένων
που είχε σβήσει το σύστημα της λήθης.
Και η αναδρομική ανάλυση
του έμαθε για το μέλλον.
Με την αλλαγή κύκλου
είχαν πρόσβαση και στο παρελθόν.
Το τεχνητό παρελθόν είχε εμπλουτίσει το άλλο
και το μέλλον είχε ξεφύγει
διακλαδικά.