Είναι απίστευτο το τι έχουμε ακούσει για την απελευθέρωση και την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Όλα παρουσιάζονται μ’ ένα τρόπο που υποστηρίζει είτε τους βενιζελικούς είτε τους βασιλικούς αλλά επί του πρακτέου δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Σίγουρα υπήρξαν προσπάθειες απελευθέρωσης, αλλά δίχως υψηλή στρατηγική με αποτέλεσμα να έχουμε εξεγέρσεις που δεν οδηγούσαν όντως σε επανάσταση με την έννοια της εθνικής, παρόλο που πολλοί προσπαθούν να το παρουσιάσουν με αυτόν τον τρόπο για να καλύψουν με έντεχνο τρόπο τα κενά τα απαράδεκτα της στρατηγικής. Έτσι δεν δίνουν έμφαση στο γεγονός ότι οι Τούρκοι της Κρήτης έκαναν το τεράστιο λάθος να σκοτώσουν 17 μέλη του βρετανικού στρατού, πράγμα το οποίο ήταν το τέλος της παρουσίας των τούρκων στρατιωτικών στη περιοχή. Με αποτέλεσμα στη συνέχεια να φύγουν όλοι οι λεγόμενοι κρητικότουρκοι από την Κρήτη. Μιλούν για την Κρητική Πολιτεία για να πουν κάτι για τον Βασιλιά, μιλούν για την κατάργηση της αρμοστείας για να πουν κάτι για τον Βενιζέλο δίχως να διευκρινίσουν ότι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να καθυστερήσουν την όλη διαδικασία για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και βέβαια ότι τελικά η Κρήτη ενώθηκε με την Ελλάδα μόνο και μόνο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και μάλιστα μέσω της Συνθήκης του Λονδίνου. Έτσι το κρητικό ζήτημα δεν επιλύθηκε από κανέναν από τους δύο όσο και να προσπαθούν ο καθένας να μειώσει τον ρόλο του άλλου, για να φανεί ο μόνος υπεύθυνος.