Υπάρχουν προσεγγίσεις ουδετερότητας που θεωρούν ότι εξασφαλίζουν κάποια προστασία στην Ευρώπη και δεν αναλύουν τα δεδομένα της τρομοκρατικής οργάνωσης Daesh. Αυτή έχει μία τακτική που είναι ολοκληρωτική και δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν αφοπλιστεί. Η ουδετερότητα λοιπόν την βοηθάει να εξαπλωθεί μέσω του τρόμου και του φόβου. Βλέπουμε λοιπόν ότι μόνο ισχυρά χτυπήματα πάνω στον πυρήνα της αλλάζουν τα δεδομένα. Διότι πολλοί εθελοντές του εξωτερικού δεν μαζεύονται πια για να πάνε να πολεμήσουν στο Ιράκ και τη Συρία, επειδή βλέπουν ότι η τρομοκρατική οργάνωση χάνει συνεχώς έδαφος μετά από την αρχή της αντεπίθεσης της Μεγάλης Συμμαχίας. Κι επί τόπου, όσοι καταπιέζουν τον αθώο πληθυσμό, είναι οι ίδιοι υποχρεωμένοι λόγω εξελίξεων να χωθούν μέσα στη μάζα για να μην εντοπιστούν από τους δικούς μας. Έτσι δεν έχουν πια το ίδιο ύφος κι επειδή υποχωρούν και με τέτοιο τρόπο δεν αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για άλλους υποψήφιους τρομοκράτες. Σε αυτό το νέο πλαίσιο, η στρατηγική προσέγγιση του σοκ και δέος, είναι πολύ πιο αποτελεσματική από οποιαδήποτε ουδετερότητα που προκαλεί μεγάλες φθορές λόγω του μεγάλου πλήθους στόχων για ασύμμετρες απειλές. Δεν μπορούν οι δημοκρατίες να είναι μόνο παθητικές όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν τέτοια ακραία συστήματα. Η ουδετερότητά τους δεν έχει κανένα μέλλον. Και αυτό το ξέρει και η τρομοκρατική οργάνωση Daesh. Ας το έχουμε λοιπόν στο μυαλό μας και ας επικεντρωθούμε στους στρατηγικούς στόχους που υπάρχουν στο Ιράκ και τη Συρία, δίχως να σπαταλούμε άλλο χρόνο στην λεγόμενη ουδετερότητα.