Όλοι οι μαθητές ήταν εδώ. Οι πίνακες ήταν γεμάτοι με διάφορα νοητικά σχήματα. Δεν υπήρχε χώρος για οτιδήποτε άλλο. Ήταν η στιγμή της αλλαγής φάσης και πήγε στο βάθος της διπλής αίθουσας εκεί τον περίμενε ένα πιάνο με διάφορους πίνακες που είχε κάνει πιο παλιά. Εκεί τον περίμεναν δύο μαθητές κι όταν άρχισε να μετακινεί τα αντικείμενα για ν’ αρχίσει το δεύτερο μέρος του Masterclass, τον βοήθησαν για να τα μετακινήσει. Του έδωσαν την εντύπωση ότι ήταν στο παράρτημα, εκεί όπου οι αφίσες είχαν γεμίσει τον τοίχο και τώρα έπρεπε να μπει ο πίνακας. Η διπλή αίθουσα άλλαζε φύση κάθε στιγμή και σιγά σιγά χωρίς να το αντιληφθούν άμεσα οι μαθητές που παρακολουθούσαν, η αλλαγή είχε γίνει. Δεν ήταν ακριβώς αυτό, αλλά μάλλον είχαν βρει αυτό που δεν έψαχναν. Εκεί στο βάθος έγινε η νέα αρχή, διότι ήθελε να παρουσιάσει μια άλλη πλευρά των δυνατοτήτων του εγκεφάλου τους. Δεν περίμενε κανένας μαθητής αυτήν την εξέλιξη, γιατί δεν ήξεραν ότι θα τους μιλούσε για την ιστορία του μέλλοντος. Μόνο όταν είδαν πάνω στον πίνακα ένα πρόσωπο που τους ήταν οικείο ενώ δεν το γνώριζαν κατάλαβαν ότι ήδη οι υπερδομές ήταν μαζί του όταν τους μιλούσε και αυτές έπαιρναν σημειώσεις για αυτά που έλεγε στο παρελθόν ως μνήμη μέλλοντος που δεν σταμάτησε ποτέ.