Οι μαθητές ρώτησαν πώς είχε αναμειχθεί στη θεωρία σχέσεων για να καταλάβουν πώς είχε κατασκευάσει τη θεωρία δεσμών. Έτσι τους μίλησε πρώτα για την αλληλογραφία και την παρεξήγηση περί σύμπαντος του Gödel. Ήταν πριν την αρχή πριν αναπτυχθεί μια σχέση μέσω των διακλαδώσεων. Ακολούθησαν με αυτόν τον τρόπο τη συνομιλία των δυο Δασκάλων. Είχαν διασχίσει τις δεκαετίες για να βρεθούν και η διαφορά ηλικίας δεν άλλαζε τίποτα στη συνεννόηση, αντιθέτως βοηθούσε για να είναι πιο ισορροπημένη. Ο Χαμαιλέοντας ένιωσε την ανάγκη του άλλου να σωθεί από τη λήθη. Ήταν της λογικής αλλά μ’ έναν τρόπο ειδικό, διότι του άρεσε ν’ ανακαλύπτει από μόνος του νέες έννοιες ακόμα κι αν μερικές φορές ήταν ήδη γνωστές. Ο Fraïssé ήταν μεγάλος και γνωστός στον τομέα του, αλλά ήδη από εκείνη την εποχή ενδιαφερόταν για την θεωρία διακλαδώσεων. Έτσι η πρόσβαση στη θεωρία σχέσεων έγινε με έμμεσο τρόπο λόγω του ισομορφισμού που είχε ανακαλύψει χάρη σε αυτή, μεταξύ τους θεωρίας του Everett και της κλασικής κβαντομηχανικής. Σιγά σιγά οι επιστολές τους εντόπισαν ένα πρόβλημα που έπρεπε ν’ αναλύσουν σε βάθος, το οποίο αφορούσε τον αιτιοκρατικό χωροχρόνο. Το πρόβλημα παρουσιαζόταν σαν ένα προαπαιτούμενο για τη κατανόηση της εξίσωσης του Schrödinger:

Έτσι εισήλθαν στον κόσμο των συνόλων με μερική διάταξη. Αλλά αυτό ήταν εκτός του ερωτήματος των μαθητών.