Πολλοί δεν πίστευαν ότι θα γίνει το κουρδικό δημοψήφισμα κι όμως γίνεται και το ζούμε όσο αδιανόητο και να φαινόταν αρχικά. Πολλοί προσπάθησαν να εμποδίσουν την διεξαγωγή του, άλλοι για λόγους διπλωματικούς δίχως όμως να επιμένουν κι άλλοι για λόγους ιδεολογικούς, διότι ήθελαν να το αποκλείσουν από την πραγματικότητά τους. Υπήρχε μάλιστα κράτος που αν μπορούσε θα είχε εξοντώσει όλους τους Κούρδους για να μην ψηφίσουν, τόσο πολύ φοβάται το αποτέλεσμα και τις επιπτώσεις του. Ενώ άλλοι περιμένουν από αυτό το παράδειγμα απελευθέρωσης, την ίδια τους την ελευθερία, διότι δεκαετίες παλεύουν για να ξαναβρούν τα εδάφη τους, τα οποία δεν είναι βέβαια χαμένες πατρίδες αλλά απλώς κατεχόμενα. Έτσι με το κουρδικό δημοψήφισμα που ανήκει στις ιστορικές ημερομηνίες της Ανθρωπότητας, αλλάζουμε φάση όχι μόνο για τους Κούρδους αλλά για όσους παλεύουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των αυτοχθόνων λαών. Στην πραγματικότητα το κουρδικό δημοψήφισμα είναι ένα χειροπιαστό παράδειγμα εφαρμογής των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας, αφού επιτρέπει στους αθώους και τους Δίκαιους να εκφραστούν ελεύθερα ενάντια στην βαρβαρότητα των συστημάτων που μισούν τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων. Με το κουρδικό δημοψήφισμα, οι Κούρδοι δεν δηλώνουν μόνο ότι θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι αλλά επίσης ότι αποτελούν έναν λαό της Ανθρωπότητα όσο και να ήθελε να το αποφύγει κάθε βάρβαρο κράτος.