Στις 9 Δεκεμβρίου 1948 γεννήθηκε η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών όπου καταγράφηκε επίσημα ο ορισμός και τα πρώτα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας. Ποιος συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για μια διάρκεια που ξεπέρασε εκείνη της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ αρχικά κανείς δεν πίστευε ότι θα καταφέρει ο Raphael Lemkin να καθιερώσει την επινόησή του και να ξεπεράσει τα εμπόδια που του έβαζαν κράτη; Κι όμως είναι μια πραγματικότητα που δεν υπήρχε πριν. Κι είναι μια πραγματικότητα που θέλει συμπληρωματικές κινήσεις για να γίνει πράξη η σκέψη του αφού δεν κατάφερε να συμπεριλάβει τα γκουλάγκ στις κατηγορίες των γενοκτονιών λόγω της άρνησης της Σοβιετικής Ένωσης. Διότι υπήρχε η ανάλογη άρνηση και για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Κίνας. Η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών αποτελεί πια ένα θεμελιακό εργαλείο για τα ανθρώπινα δικαιώματα κι είναι χάρη σε αυτή που καθιερώθηκε η 7 Απριλίου ως ημερομηνία μνήμης της γενοκτονίας της Ρουάντας. Αυτή η επέτειος λοιπόν για τα 70 χρόνια της Χάρτας είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να μιλήσουμε για την ίδια την Ανθρωπότητα και για τα Δικαιώματά της δηλαδή για να συνεχίσουμε το έργο του Lemkin πέρα από τους περιορισμούς, πέρα από τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών του 2007 για να αγγίξουμε επιτέλους το όλο πλαίσιο. Η 9 Δεκεμβρίου χάρη στην αρμενική πρωτοβουλία είναι πια η επίσημη ημέρα των θυμάτων των γενοκτονιών. Με τα 70 χρόνια της επετείου ας πάμε και πιο πέρα.