Όταν βλέπουμε πώς το Υπεξ διαχειρίζεται το θέμα του Σκοπιανού γίνεται κατανοητό ότι είναι καθαρά σε ιδεολογικό πλαίσιο που δεν έχει καμιά σχέση με εθνική προσέγγιση. Αντιλαμβανόμαστε επίσης ότι και το Μέγαρο κάνει τις δικές του απαράδεκτες ιδεολογικές κινήσεις χωρίς να υπολογίζει το κόστος για τον Ελληνισμό. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά γίνονται την ώρα που η εκκλησία των Σκοπίων εγκαταλείπει τη λέξη Μακεδονία για να προσδιοριστεί και για να βρει την κανονικότητά της ενώ ήταν σχισματική. Δηλαδή στα Σκόπια, υποτίθεται από τους πιο συντηρητικούς κύκλους, έχουμε ανθρώπους που παραδέχονται ότι δεν έχουν καμιά σχέση με την έννοια της Μακεδονίας. Έτσι όταν αντικρίζουμε υποτίθεται θεσμικά πρόσωπα που είναι πιο προοδευτικά να έχουν ακραίες θέσεις, τι να πούμε; Οι θέσεις των Πρωθυπουργών δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα του Ελληνισμού. Η θέση του Προέδρου των Σκοπίων είναι και αυτή διαφορετική ακόμα και από του Πρωθυπουργού του, πού είναι λοιπόν η υποτιθέμενη συνοχή των Σκοπίων; Ποιος δεν βλέπει πια ότι πρόκειται για ένα κράτος που δεν μπορεί ν’ αντέξει σε βάθος χρόνου; Το θέμα μας είναι όμως να μην κάνουμε κάποιο μη αναστρέψιμο λάθος που θα δώσει την ευκαιρία του στίγματος. Δεν το έχουμε ανάγκη και δεν υπάρχει καμιά πίεση. Ας συνεχίσουμε λοιπόν τον εθνικό μας αγώνα, θα δούμε ότι η αδιαλλαξία των Σκοπίων θα αλλάξει, αρκεί να μην είμαστε ραγιάδες.