Οι αλβανικές διαθέσεις στη Σερβία είναι απλές. Ακολουθούν ένα σχήμα που υπάρχει ήδη από την εποχή του Συνεδρίου Βερολίνου, αφού ο Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήθελε να κρατήσει τη μουσουλμανική συνεκτικότητα έως την Αλβανία και τη Βοσνία μέσω της Βουλγαρίας και γι’ αυτό έπρεπε να ανατρέψει τη Συμφωνία Αγίου Στεφάνου. Οι Αλβανοί στο Κοσσυφοπέδιο είναι έτοιμοι να θυσιάσουν το βόρειο μέρος που έχει μια σερβική πλειοψηφία για να πάρουν την περιοχή της Σερβίας που βρίσκεται ανατολικά του Κοσσυφοπεδίου, δηλαδή την κοιλάδα του Πρέσεβο. Αν εξετάσουμε το όλο πλαίσιο με ένα zoom out, βλέπουμε ότι οι Αλβανοί θέλουν να κατέχουν όλα τα σερβικά σύνορα των Σκοπίων πράγμα το οποίο τα αποκλείει από τα κεντρικά Βαλκάνια και ταυτόχρονα ενώνεται με την περιοχή της Βουλγαρίας όπου υπάρχει μουσουλμανικό στοιχείο. Με άλλα λόγια ο αλβανικός πληθυσμός μέσω των δυνάμεών του στο Κοσσυφοπέδιο αναζητά μια αλλαγή συνόρων που δεν είναι απλώς μια ανταλλαγή εδαφών. Αυτός ο στόχος έχει μεγαλύτερο βάθος κι αν φαίνεται πιο φιλόδοξος, έχει τις δυνατότητες υλοποίησης και βέβαια επιπτώσεις και στα ίδια τα Σκόπια, αφού το αλβανικό στοιχείο τους είναι κοντά στην ζώνη επαφής. Είναι λοιπόν απαραίτητο να βλέπουμε όλες αυτές τις κινήσεις που επιδιώκουν πράξεις και να μην θεωρούμε ότι ένα ιδεολογικό προσύμφωνο μπορεί να λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα στην περιοχή, διότι πολύ απλά δεν ενσωματώνει στοιχεία του παρελθόντος και δεν σέβεται την ιστορία.