Η σκοπιανή πλευρά είχε την εντύπωση ότι τα πράγματα θα ακολουθήσουν την πορεία που είχαν με την προηγούμενη κυβέρνηση, δηλαδή πίστευαν ότι θα επαρκούσε να λένε ότι είναι θετικοί χωρίς όμως να κάνουν κάποια αλλαγή που θα αντιστοιχούσε σε συγκεκριμένα άρθρα. Τώρα η πίεση από την ελληνική πλευρά τους αναγκάζει να μιλήσουν για την εφαρμογή άρθρων που ήθελαν να κουκουλώσουν, επειδή αποτελούν τη συνέχεια των επιπτώσεων της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995, την οποία δεν σεβάστηκε επί της ουσίας και δεν έκαναν τις απαιτούμενες θεσμικές αλλαγές από τότε.  Έτσι δέχτηκαν να υπάρχουν άρθρα μέσα στο Προσύμφωνο των Πρεσπών, επειδή επίσημα τα είχαν ήδη δεχθεί. Και θεώρησαν ότι θα μπορούσαν να τα ξεπεράσουν λόγω κοινής ιδεολογικής προσέγγισης. Με άλλα λόγια δεν θα δέχονταν πιέσεις για να εφαρμόσουν κάτι, αφού και η προηγούμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν ήθελε να υποστεί ένα πολιτικό κόστος μόνο που αυτό έγινε και τώρα τα Σκόπια έχουν να αντιμετωπίσουν μία νέα κυβέρνηση με μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση που έχει στο μυαλό της την επιλογή της ακύρωσης αν δεν εφαρμοστούν επί του πρακτέου μερικά άρθρα.  Έτσι τα Σκόπια έχουν πια να αντιμετωπίσουν και την δυσπιστία της Αθήνας που βλέπει ότι καθυστερούν να εφαρμόσουν και εντός του εξαμήνου πράγματα που δεν ήταν αυτονόητα λόγω της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Τα Σκόπια δεν είχαν υπολογίσει αυτή την αλλαγή αλλά τώρα καταλαβαίνουν ότι το θέμα της ακύρωσης έχει νόημα και ότι θα είναι και η υπεύθυνη για αυτό το ενδεχόμενο.