Μετά τη σιωπή
όταν σταμάτησε
ο χρόνος του ποιητή
κανείς δεν μπόρεσε
να κλάψει μαζί
με το μετέωρο κορμί
εκτός από εκείνη
που είχε δέσει
το θάνατό της
με την επόμενη ζωή
δίχως Φαρισαίους
δίχως Ιούδες
μόνο με το δάσκαλο
της δικαιοσύνης
που είχε πάλι
αργήσει να πεθάνει
για να σώσει
τους δικούς του.