Ακόμα και στις δυσκολίες, η Κυπριακή ΑΟΖ λειτουργεί ως αιχμή του δόρατος. Για ένα πολύ απλό λόγο, η στρατηγική επένδυσή της είναι πολλές τάξεις μεγαλύτερη από οποιοδήποτε πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κράτος στον οικονομικό τομέα. Έτσι ένα μόνο νησί που έχει και κατεχόμενα μπορεί μέσω της θάλασσας του και των υδρογονανθράκων του, που βρίσκονται μόνο στο αρχικό στάδιο, να ανταπεξέλθει με στρατηγικό τρόπο στις πιέσεις που δέχεται. Η Κύπρος αποδεικνύει έμπρακτα ότι ακόμα και ένα μικρό κράτος μπορεί να έχει μια υψηλή στρατηγική. Εάν ακολουθεί βασικά και θεμελιακά στοιχεία στρατηγικής, ο Ελληνισμός μπορεί να βρει τις δυνάμεις ν’ αντιμετωπίσει κάθε εχθρό. Αρκεί να υπάρχει όντως η θέληση να κάνει χρήση των δυνατοτήτων του και να μην παραμείνει στάσιμος λόγω κοινωνικών συνθηκών, που δεν συμβαδίζουν με την επίλυση σοβαρών προβλημάτων. Η Κύπρος με την έκρηξη που έχει υποστεί, στα όρια και με τα τοξικά ομόλογα που δέχτηκε, δεν έχει την πολυτέλεια να χασομερεί με τοπικά προβλήματα. Είναι αναγκασμένη για το λαό της ν’ ακολουθήσει τα βήματα του Κρανιδιώτη και του Παπαδόπουλου για να μπορέσει όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να αναπτυχθεί, έτσι ώστε να γίνει και ενεργειακός κόμβος και γεωπολιτικός παίκτης στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με την ΑΟΖ της δείχνει σε όλους την αξία της αξιοποίησης των ενεργειακών αποθεμάτων της. Δεν στέκεται ακίνητη πάνω στον πλούτο της να περιμένει από τους άλλους ελεημοσύνη. Είναι ικανή να δει το μέλλον και να συνειδητοποιήσει ότι αυτό εξαρτάται άμεσα από την ΑΟΖ της. Δεν είναι, λοιπόν, θέμα εξάρτησης αλλά ανάγκης. Ένα νησί για να ζήσει με αξιοπρέπεια δεν μπορεί να είναι απομονωμένο και πρέπει να παίξει συνδυαστικά με τη θάλασσά του, διότι εκεί βρίσκεται η δύναμή του. Όσοι, λοιπόν, δεν έχουν διαβάσει τον Θουκυδίδη ας κοιτάξουν τουλάχιστον το παράδειγμα της Κύπρου.