Οι προοπτικές της ΑΟΖ και για την Κύπρο και για την Ελλάδα αρχίζουν να γίνονται αντιληπτές από όλο και περισσότερους πολίτες των δύο χωρών του Ελληνισμού. Και τα οικονομικά δεδομένα έρχονται να ενισχύσουν την υψηλή μας στρατηγική και στις δύο περιπτώσεις ειδικά από τότε που έχουμε όλα τα στοιχεία των σεισμικών χαρτών και υπάρχουν επίσημα τα 33 θαλάσσια οικόπεδα στην ΑΟΖ του Ελληνισμού, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την έκφραση για τη συνολική επιφάνεια των δύο κρατικών ΑΟΖ. Η διαδικασία της τεμάχισης είναι χαρακτηριστική της αλλαγής φάσης, αφού υπάρχει πλέον και εξωστρέφεια των δεδομένων. Γιατί κάθε υποψήφια πετρελαϊκή εταιρεία, για ν’ ακολουθήσει τη διαδικασία, πρέπει να έχει αγοράσει τους σεισμικούς χάρτες κάθε οικοπέδου όπου είναι υποψήφια. Συνεπώς είναι ξεκάθαρο ότι τα θαλάσσια οικόπεδα είναι μια χειροπιαστή απόδειξη της αξίας των ΑΟΖ μας. Έχει όμως ακόμα μεγαλύτερη σημασία όταν συνδυάζουμε μέσω νοητικών σχημάτων την εποχή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Γι’ αυτόν το λόγο έχουμε πάντα στο μυαλό μας το δεδομένο ότι η ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένας οικονομικός παράγοντας, αλλά ένα αληθινό εργαλείο απελευθέρωσης από πιέσεις κι όταν λειτουργεί έμπρακτα από καταπιέσεις. Το θέμα είναι απλώς να αξιοποιεί την ΑΟΖ του κάθε κράτος του Ελληνισμού. Διότι αν δεν υπάρχει ανακήρυξη της ΑΟΖ με τις απαραίτητες οριοθετήσεις, το απελευθερωτικό όπλο εκφυλίζεται σε νομικό πλαίσιο. Το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που καταγγέλλει ξεκάθαρα τις κινήσεις της Τουρκίας μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ, έρχεται να αποδείξει έμπρακτα και την γεωπολιτική αξία της ΑΟΖ. Πρέπει όμως να μην ξεχάσουμε ότι αν η Κύπρος δεν είχε ανακηρύξει την ΑΟΖ της το 2004 και δεν είχε κάνει οριοθετήσεις το 2003, το 2007 και το 2010, με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ, κανείς δεν θα είχε εμπλακεί υπέρ της ακόμα κι αν ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα με τα δεδομένα που έχουν δημιουργήσει όλες οι πράξεις της υψηλής στρατηγικής της ως κράτος μέλος μπορεί να υποστηριχθεί επίσημα από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε επίπεδο Επιτροπής και Ευρωκοινοβουλίου και αυτό να έχει πραγματικό αντίκτυπο. Η ΑΟΖ λειτουργεί σε εθνικό επίπεδο και μόνο, λόγω Δικαίου της Θάλασσας. Αλλά αν ένα κράτος αξιοποιεί την ΑΟΖ του, όπως το κάνει η Κύπρος τώρα, και θα το κάνει η Ελλάδα στη συνέχεια, τότε ενεργοποιεί όλο το ευρωπαϊκό πλαίσιο που έρχεται να το υποστηρίξει αφού πρέπει να ενισχύσει την απόφασή του και μάλιστα προς όφελος και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι με αυτόν τον τρόπο, όσα και να λέει η Τουρκία, οι άσκοπες κινήσεις της φέρνουν αρνητικά αποτελέσματα. Και δεν μπορεί πια να καταπατά την Κύπρο όποτε γουστάρει επειδή θεωρεί ότι είναι μικρή και απομονωμένη. Η Κύπρος, θέλει δεν θέλει η Τουρκία, είναι πλέον ευρωπαϊκή χώρα με ενεργητική ΑΟΖ κι ετοιμάζεται για την απελευθέρωσή της.