Κάποτε η κοινή γνώμη θεωρούσε ότι οι πολυεθνικοί πετρελαϊκοί γίγαντες ήταν οι γνωστές σε όλους μας 7 αδελφές που έγιναν 6 στην συνέχεια με τις αγορές μεταξύ τους, δηλαδή η ExxonMobil, η Chevron, η Shell, η BP, η ENI & η TOTAL. Όμως ο κόσμος της ενέργειας σήμερα έχει αλλάξει δραματικά και ριζικά από την εποχή που όλοι σχεδόν οι πολιτικοί μας συνιστούσαν να προσέχουμε πολύ τα 7 πολυεθνικά αρπακτικά ή όπως χαρακτήριζαν τότε τις 7 αδελφές του τομέα του Πετρελαίου. Έτσι η ενέργεια άλλαξε αλλά όχι η πολιτική. Παρ’ όλα αυτά το κοινό που δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να πιστεύει ότι οι μεγάλες διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες ή Super Majors όπως λέγονται είναι αυτές που ελέγχουν τις τιμές του πετρελαίου και την πλειοψηφία των παγκοσμίων αποθεμάτων υδρογονανθράκων. Οι παρακάτω εικόνες δείχνουν ότι αυτό δεν ισχύει πλέον και έχει καταρρεύσει ο μύθος αυτός, ενώ οι πολιτικοί μας, αυτοί που είναι άσχετοι με τον τομέα αυτό, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν για να προωθούν άλλης μορφής συμφέροντα:

Πρόσβαση των Διεθνών Πετρελαϊκών Εταιρειών στα Αποθέματα Πετρελαίου σε σχέση με τις Εθνικές Πετρελαϊκές Εταιρείες.

Εικόνα της Συνολικής Παραγωγής Πετρελαίου που διαψεύδει τον μύθο του ελέγχου της από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες

Εξάλλου ήδη από τον Μάρτιο του 2007 η Εφημερίδα Financial Times προσδιόρισε για πρώτη φορά τις νέες 7 αδελφές που είναι από τις μεγαλύτερες εθνικές εταιρείες πετρελαίου του κόσμου ελέγχοντας τόσο τα αποθέματα όσο και την παραγωγή. Αυτές είναι οι επόμενες :
1. SAUDI ARAMCO (Σαουδική Αραβία)
2. JSC GAZPROM (Ρωσία)
3. CNPC (Κίνα)
4. NIOC (Ιράν)
5. PDSA (Βενεζουέλα)
6. Petrobras (Βραζιλία)
7. Petronas (Μαλαισία)
Δύο από τις σημαντικότερες από αυτές ανήκουν στο ισλαμικό τόξο και θα πρέπει να προσεχτούν ιδιαίτερα, διότι σημαντικά κεφάλαια από τα κέρδη τους συχνά διοχετεύονται για να ασκηθεί συγκεκριμένη επιθετική πολιτική και όχι δυστυχώς, για να συνεισφέρουν στην οικονομική ευημερία των λαών τους που έχουν σοβαρά προβλήματα.