Ενώ το υποχρεωτικό μάθημα της ιστορίας στο πλαίσιο της κλασικής εκπαίδευσης έχει καταντήσει στην παπαγαλία μιας σειράς ημερομηνιών, διότι κουράζει η σκέψη και η στρατηγική ανάλυση, η Έξυπνη Ιστορία διδάσκει την ουσία των σχέσεων μεταξύ γεγονότων που δεν είναι πια στοιχεία ενός αδιάφορου καταλόγου αλλά κόμβοι ενός νευρωνικού δικτύου που με το βάθος του έρχεται να καλύψει μια στρατηγική εμβέλεια. Η Έξυπνη Ιστορία εντοπίζει πρώτα τα εμπόδια κατανόησης και στη συνέχεια μέσω σύνθεσης δημιουργεί ένα πεδίο δράσης που εξηγεί το πεδίο μάχης, ως υπόβαθρο. Με αυτόν τον τρόπο, οι ημερομηνίες των γεγονότων έχουν πια διασυνδέσεις που εμπεριέχουν ένα επεξηγηματικό χαρακτήρα αφού δεν πρόκειται μόνο και μόνο για μια απλή βάση δεδομένων. Μεθοδολογικά η Έξυπνη Ιστορία μετατρέπει σε γνώσεις τα γεγονότα μέσω γεγονολογίας. Έτσι με αυτές τις γνώσεις που τοποθετεί σε μία διακλάδωση και πολυκυκλική δομή μπορεί να ερμηνεύει στρατηγικά τα γεγονότα που αποκτούν τελικά ένα νόημα ως δείκτες μια ύπαρξης που παλεύει για να γίνει ζωή κι έτσι εμφανίζονται οι έννοιες της αλλαγής φάσης και της αλλαγής κύκλου. Με αυτή τη διδασκαλία, οι μικροί άνθρωποι εξοπλίζονται με εργαλεία που τους αναπτύσσουν την κρίση τους και κατά συνέπεια μεγαλώνουν την ανθεκτικότητα τους έτσι ώστε να μην είναι τόσο ευάλωτοι στην προπαγάνδα των αυταρχικών συστημάτων που καταπατούν χωρίς τύψεις ούτε ενοχές τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.