Το καλό που έχει ο μηδενισμός είναι ότι δεν έχεις να περιμένεις τίποτα απ’ αυτόν κι ότι όλα γίνονται μετά το μηδέν. Ο κυβερνητικός μηδενισμός δεν μπορεί να προσφέρει καμιά προοπτική. Το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να βάζει φόρους παντού για ν’ αρμέξει τους πολίτες. Και είναι λογικό, αφού τους βλέπει όλους σαν ένα κοπάδι αγελάδων που ακολουθεί σιωπηλά εντολές, διατάγματα και νόμους που είναι ο ένας πιο παράλογος από τον άλλο. Τόσο φαίνεται, λοιπόν, όταν είσαι κενός ότι ακόμα και με εξουσία δεν μπορείς να κάνεις τίποτα το ουσιαστικό. Και φαίνεται ότι η προσποίηση λειτουργεί ως εργαλείο προπαγάνδας για τη μάζα. Σιγά σιγά αντιλαμβάνονται όλο και περισσότεροι ότι ένα κόμμα του μηδενισμού δεν μπορεί να κυβερνήσει. Διότι πολύ απλά ποτέ δεν προετοιμάστηκε γι’ αυτό. Πάντα λειτουργούσε μέσω της αντίδρασης και δεν ξέρει τι είναι η δράση, ούτε η πράξη λύνοντας ψευδοπροβλήματα, προσπαθεί να σώσει τις εντυπώσεις σ’ ένα μερίδιο της μάζας που συνεχίζει να πιστεύει στο κενό παρά το κενό των αποτελεσμάτων. Ο μηδενισμός βασίζεται θεμελιακά στην αδράνεια της μάζας κι όσο αυτή δεν αντιδρά ως λαός, αυτός συνεχίζει την πορεία του δίχως ενοχές, ούτε τύψεις. Εκμεταλλεύεται μάλιστα αυτή τη διαδικασία για να πει ότι παράγει έργο, αφού δεν υπάρχει καμιά αντίσταση στις αποφάσεις του. Βέβαια, ο ίδιος βλέπει από τώρα το μηδέν του απολογισμού του κι ότι η πατρίδα μας θα χρειαστεί ανοικοδόμηση μετά τη φυγή του μ’ έναν τρόπο ή μ’ έναν άλλο από την κυβέρνηση. Έτσι, περάσαμε από κοκτέιλ Μολότοφ και κάψιμο σημαίας, σε μια εξουσία του μηδενισμού που δεν ξέρει καν ότι να είσαι ριζοσπαστικός σ’ ένα λαό διαχρονικό που ανήκει στον Χρόνο, είναι απλώς έγκλημα που θα οδηγήσει σε τιμωρία. Αλλά δεν έχουν διαβάσει το έργο του Ντοστογιέφσκι και δεν ξέρουν για τους Δαιμονισμένους, ούτε για τους Αδελφούς Καραμαζώφ και θεωρούν ακόμα ότι όλα επιτρέπονται ακόμα και η απραξία. Όμως, ο λαός μας ανήκει στην Ανθρωπότητα και ήδη άρχισε να μετρά με τον ακάθεκτο ρυθμό της αριθμητικής μετά το μηδέν.