Η Ευρώπη δεν είναι το βιλαέτι της Τουρκίας όσο και να το θέλουν αξιωματούχοι της και ραγιάδες της. Δεν πρόκειται ο εκφοβισμός και οι λεονταρισμοί ενός κράτους που δε μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και εσωτερικά, να μας αναγκάσει να αλλάξουμε την έννοια της ελευθερίας. Μπορεί η εξουσία της Τουρκίας να προσδοκεί την μετατροπή του κράτους σε χαλιφάτο και του προέδρου σε σουλτάνου, αλλά αυτό δεν μας αφορά στην Ευρώπη. Έτσι το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας κατηγορεί τη Γερμανία ότι βοηθά τους τρομοκράτες κι εννοεί τους Τούρκους που συμμετείχαν στο πραξικόπημα της δικτατορίας και ξέφυγαν από την καταδίκη του, δεν είναι πια αστείο ούτε γελοίο, διότι μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Αλλά βέβαια ο ίδιος ξεχνάει να δηλώσει πόσο έχει εμπλακεί με την τρομοκρατική οργάνωση Daesh, πόσο την υποστηρίζει, πόσο πετρέλαιο της αγοράζει σε μισή τιμή της αγοράς, πόσα όπλα της έχει πουλήσει ως αντάλλαγμα. Και ξεχνά να επισημάνει ότι ο χάρτης που έχει εκδώσει αυτή η τρομοκρατική οργάνωση με μαύρο χρώμα για τις περιοχές που διεκδικεί έχει όλα τα στοιχεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και παραπάνω. Πάντως αυτό που βλέπουμε πια με ξεκάθαρο τρόπο είναι ότι η Τουρκία εκμεταλλεύεται το μίσος ενάντια στην Ευρώπη για να συσπειρώσει τους ακραίους ψηφοφόρους και των ισλαμιστών και των εθνικιστών, για να επιτευχθεί ο σουλτανικός στόχος του νόθου δημοψηφίσματος. Έχουμε λοιπόν το καθήκον ν’ αντισταθούμε σε αυτές τις πράξεις βαρβαρότητας, όχι μόνο για να προστατέψουμε τους Ευρωπαίους αλλά και τους Τούρκους πολίτες που καταπατούνται στην Τουρκία.