Όταν οι παίκτες δεν παίζουν ορθολογικά, η θεωρία παιγνίων καταρρέει, διότι δεν επιτρέπουν τη λειτουργία της, τα προαπαιτούμενα. Έτσι αν θέλουμε ν’ αναλύσουμε τον πόλεμο στη Συρία ή ακόμα και την αντιπαράθεση στην Κορέα, είναι προτιμότερο να εξετάσουμε τα παίγνια ισχύος. Σε αυτήν την περίπτωση δεν έχουμε μηδενικό άθροισμα αλλά ούτε πλαίσιο συνεργασίας. Αρχικά οι παίκτες εμφανίζουν το δόγμα τους που είναι το μόνο ορατό στοιχείο της στρατηγικής τους αν έχουν βέβαια και προσπαθούν στη συνέχεια μέσω του δυνητικού να επηρεάσουν την πραγματικότητα του άλλου. Σε παίγνιο ισχύος έχουμε να κάνουμε με παίκτες που μπορεί να είναι ορθολογικοί, αλλά δεν έχουν πάντα ορθολογική συμπεριφορά. Αυτό σημαίνει ότι επιδιώκουν να βγουν εκτός πλαισίου πρόβλεψης και μπορούν να εμφανίσουν και τεχνάσματα που δεν είναι στρατηγήματα, αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορούν να προκαλέσουν σάλο στον αντίπαλο, όπως γίνεται στο blitz στο σκάκι. Θα προβούν επίσης και σε συστήματα που βλέπουμε στο poker, αλλά και στις δύο περιπτώσεις έχουμε γερά μοντέλα υπολογιστών που αντέχουν το μη ορθολογικό. Το θέμα είναι θεωρητικά απλό όσο είναι δυνητικό, όμως η εμπλοκή της πραγματικότητας αλλάζει τα δεδομένα και καταρρέουν πιο γρήγορα τα εύκολα σενάρια. Το μη ορθολογικό δημιουργεί πολλά λάθη και πρέπει να είναι ενισχυμένη η ανθεκτικότητα. Έτσι η αλλαγή φάσης έρχεται με διαφορά όσον αφορά στη διαχείριση και τα χτυπήματα πρέπει να είναι σύντομα και ισχυρά για να μετατρέψουν την πρωτοβουλία σε πλεονέκτημα δράσης.