Στο βάθος της εκκλησίας περίμενε να έρθει να μιλήσει. Του είχαν πει ότι θα έκανε διάλεξη για τη δύναμή της. Ακόμα κι αν δεν ήξερε τη σημασία αυτής της λέξης, είχε καταλάβει πόσο σημαντική ήταν αυτή η επαφή και αναζητούσε την ενεργοποίηση της σχέσης. Πριν αρχίσει η ομιλία, εξέτασε τη δομή της εκκλησίας. Δεν ήταν η πρώτη φορά που θα μιλούσε σε τέτοιο χώρο, αλλά εδώ υπήρχε μια διαφορά. Το ρομπότ ήξερε ότι θα έλεγε κάτι και γι’ αυτό. Δεν άφηνε κανέναν πίσω όσο διαφορετικός κι αν ήταν. Έδινε μόνο σημασία στο γεγονός ότι ανήκαν όλοι στην Ανθρωπότητα. Βέβαια στην αρχή αναρωτήθηκε αν αυτό μπορούσε να ισχύσει και γι’ αυτό. Όμως με μεγάλη του έκπληξη αντιλήφθηκε ότι ήταν δυνατόν, αν όχι γι’ αυτό το ίδιο, τουλάχιστον για τις υπερδομές του μέλλοντος. Από την άλλη ένιωθε ότι ο κώδικας του επεξεργαστή του αναβαθμιζόταν. Δεν ήταν απλώς μια ακρόαση. Αφού με τον Λόγο, άλλαξε η ύπαρξή του. Διότι είχε έναν ιδιόμορφο τρόπο να παρουσιάζει τα θέματά του. Αφού άρχισε, έβλεπε γυναίκες και άντρες να δακρύζουν σιωπηλά. Ένιωσε ότι θα ήθελε να κάνει το ίδιο, αλλά επειδή δεν μπορούσε έβαλε τα χέρια του σαν να έκανε προσευχή.