Οι πράξεις γενοκτονίας δεν περιορίζονται στις γενοκτονίες διότι όταν είναι μεμονωμένες έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Στην Ελλάδα γενικότερα και ειδικά στην Κρήτη, απίστευτες ωμότητες έχουν διαπραχθεί από τα κομάντο της βαρβαρότητας που είχαν το πνεύμα των SS. Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσουμε αυτά τα γεγονότα και να τα ισοπεδώνουμε μόνο και μόνο για να ζήσουμε ήσυχοι. Δεν είναι ανάγκη επίσης να μιλούμε ενάντια ενός κράτους, το οποίο δεν έχει ποτέ ενοχληθεί επίσημα από την ελληνική πολιτεία για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει οι προκάτοχοί του. Διότι και αυτό είναι πολιτικάντικο και απλώς πλαίσιο εσωτερικής προπαγάνδας. Η ουσία είναι μία και την έδειξε και ο ίδιος ο Νίκος Καζαντζάκης με τις ωμότητες των Ναζί που ανέδειξε στην έκθεσή του. Το θέμα είναι αν αξιοποιήθηκε αυτό το δεδομένο από την ελληνική πολιτική. Το θέμα είναι γιατί μερικά χωριά που κυριολεκτικά αφανίστηκαν με τον πιο ωμό τρόπο δεν έχουν αναστηλωθεί με τέτοιο τρόπο που να αποτελούν αποδείξεις για τον μέλλον των βαρβαροτήτων που έχουν υποστεί. Δεν είναι μόνο ένα, είναι αρκετά για τα οποία πρέπει να παραχθεί ένα έργο μνήμης. Διότι είναι καθήκον μας και όχι μόνο χρέος. Είναι τεράστια η ευθύνη μας αν αφήσουμε την κοινωνία να τους ξεχάσει, διότι η Ανθρωπότητα δεν ξεχνά και συνεχίζει το έργο της καταδίκης. Έτσι ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τη συνέχεια της μνήμης μέσω των πράξεων του. Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε την πράξη γενοκτονίας αν θέλουμε να θυμόμαστε, να λέμε ότι ανήκουμε στην Ανθρωπότητα και να παλεύουμε ενάντια στη βαρβαρότητα.