Σιγά σιγά όλοι βλέπουν ότι το θέμα της ελπίδας στον πολιτικό κόσμο δεν έχει κανένα μέλλον κι ότι και να γίνεται, όποια και να είναι η παρουσίαση των δεδομένων, κανείς δεν μπορεί να μας πείσει πια ότι αυτή η εξουσία μπορεί να παράγει κάτι για την Ελλάδα. Βέβαια οι πιο ειδικοί το περίμεναν αφού ήξεραν ότι μια καθυστερημένη ιδεολογία που έχει αποτύχει παντού στον κόσμο και μάλιστα με τον τρόπο τον πιο παταγώδη, ήταν εξ αρχής ανίκανη να αναλάβει οποιοδήποτε καθήκον που να έχει κάποιο αντίκτυπο λόγο εμβέλειας. Έτσι η πιο σοβαρή στάση είναι αυτή της αντίστασης σε πρώτο επίπεδο και η προετοιμασία για τη συνέχεια σε δεύτερο επίπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο η αξιοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ επί του πρακτέου θα κάνει όλη τη διαφορά. Κι αν ακόμα δεν βλέπουμε πολιτικούς να προχωρούν έμπρακτα είναι σίγουρα λόγω έλλειψης γνώσεων αλλά βέβαια και εμβέλειας. Όμως επειδή η ΑΟΖ είναι το μέλλον της Ελλάδας πρέπει να πάψουμε να περιμένουμε και να δούμε δυναμικά τις σχέσεις μας με την Κύπρο και την Αίγυπτο, με την Κύπρο και το Ισραήλ, με τη Λιβύη και την Ιταλία. Έτσι δίχως να σπαταλάμε χρόνο σε άσκοπες κινήσεις που δεν έχουν προοπτικές μπορούμε να προχωρήσουμε γρήγορα και δυναμικά παίρνοντας το παράδειγμα της Κύπρου και αναβαθμίζοντας το στο επίπεδο της εμβέλειας της ελληνικής ΑΟΖ.