Είναι σίγουρο ότι οι αρχικές εκτιμήσεις της κυβέρνησης ήταν διαφορετικές, διότι θεώρησε πρώτον ότι ο λαός δεν πρόκειται να ασχοληθεί πια με τέτοια εθνικά θέματα και δεύτερον ότι υπάρχει μια ιδεολογική σύμπλευση. Και οι δύο εκτιμήσεις αποδείχθηκαν ότι ήταν λανθασμένες. Τα ιστορικά Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας απέδειξαν ότι ο ελληνικός λαός δεν έκανε πίσω. Και τα πολιτικά προβλήματα τόσο των Σκοπίων όσο και τα εσωτερικά της κυβέρνησης με τη συμμαχία της είναι προβληματικά από τώρα και με επεκτάσεις για το μέλλον. Ήδη ένα μεγάλο μερίδιο των πολιτικών από διάφορα κόμματα έχει έρθει πιο κοντά στις θέσεις του ελληνικού λαού. Υπάρχει βέβαια και μια μειοψηφία που επιμένει διότι έχει εκτεθεί με αυτήν την προσέγγιση και θεωρεί ότι πρέπει να ξεπεράσει το λαϊκό εμπόδιο για να καταλήξει. Η κυβέρνηση όμως έχει αρχίσει να βλέπει ένα πολιτικό κόστος και θεωρεί πια ότι δεν υπάρχει πραγματικός λόγος να θυσιαστεί για ένα θέμα που δεν ήταν της επικαιρότητας. Επίσης ξέρει ότι δεν δέχεται πιέσεις ούτε από το ΝΑΤΟ ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλωστε λόγω ιδεολογίας θα τις είχε κατηγορήσει και καταδικάσει και όχι να τις αξιοποιήσει ως ιδεολογίες. Έτσι και λόγω των εκλογών που είναι για τον επόμενο χρόνο κανονικά αν δεν γίνει κάποιο κυβερνητικό λάθος, δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να συνεχιστεί αυτό το λάθος. Έτσι θα δούμε στελέχη που θα θυσιαστούν για να ειπωθεί ότι τελικά η κυβέρνηση είναι με τον ελληνικό λαό.