Το ιστορικό Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης στις 21 Ιανουαρίου 2018 ήταν μόνο η αρχή. Ακολούθησε αυτό της Αθήνας στις 4 Φεβρουαρίου, του Μονάχου στις 11 Φεβρουαρίου, του Düsseldorf στις 18 Φεβρουαρίου, της Μελβούρνης και της Στοκχόλμης στις 25 Φεβρουαρίου και της Νέας Υόρκης στις 18 Μαρτίου. Τώρα ποιος μπορεί να πει ότι πρόκειται μόνο για ένα τοπικό θέμα, στο οποίο δεν είναι ανάγκη να δώσουμε σημασία, αφού δεν πρόκειται να επιφέρει τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι τα Συλλαλητήρια επηρεάζουν όλο και περισσότερο τις διαπραγματεύσεις κι όσο οι τελευταίες θα συνεχίζουν την ξύλινη γλώσσα τους για να καλύψουν λανθασμένες εκτιμήσεις σε στρατηγικό επίπεδο διότι η διπλωματία δεν επαρκεί. Τώρα ο ελληνικός λαός ξέρει τι γίνεται ακριβώς και δεν θέλει να το αφήσει να πέσει κάτω το θέμα. Διότι κανείς άλλος δεν πρόκειται να το σηκώσει. Είναι ο ίδιος ο Ελληνισμός που προστατεύει την ιστορία του, διότι οι πολιτικοί της εξουσίας κοιτάζουν περισσότερο την ιδεολογία παρά την πατρίδα. Έτσι οι Έλληνες του εσωτερικού και αυτοί του εξωτερικού παλεύουν από μόνοι τους δίχως να περιμένουν τίποτα από τους άλλους, διότι νιώθουν υπεύθυνοι απέναντι στην Ιστορία ενός Έθνους. Αυτός ο αγώνας δεν θα γίνει μόνο με Συλλαλητήρια αλλά και με διαλέξεις, με ημερίδες έτσι ώστε όλοι να μάθουν τι γίνεται, ποιο είναι το πρέπον να κάνουμε, και πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε στρατηγικά αυτές τις ιδεολογικές προκλήσεις των Σκοπίων.