Αν αφήνουμε τον καθένα να χτίζει όπου να ‘ναι, όπως να ‘ναι, δίχως να σέβεται το δάσος οποιοδήποτε πρόβλημα μπορεί να γίνει εύκολα θανατηφόρο για τους αθώους που δεν ξέρουν πώς να προστατευτούν σε φάση έκτακτης ανάγκης. Δεν είναι μόνο η πολεοδομία που έχει ευθύνες. Πρέπει να σκεφτούμε και τις δασικές εκτάσεις ειδικά αυτές που συνορεύουν με κατοικίες. Γενικότερα όμως η προστασία του δάσους με ειδικές ζώνες που επιτρέπουν την ασφάλεια της περιοχής πρέπει να την έχουμε σκεφτεί από πριν και μάλιστα στρατηγικά. Διότι τα λάθη δεν διορθώνονται την ώρα της πυρκαγιάς. Βέβαια πρέπει να υπάρχει και κάποια υπηρεσία που να ξέρει να διαχειρίζεται φάσεις κρίσης και στη συνέχεια αποκλιμάκωσης. Αλλιώς ακόμα και δομικά εργαλεία από ειδικούς δεν επαρκούν για να σωθούν οι αθώοι. Γι’ αυτό τον λόγο δεν είμαστε μόνο υπεύθυνοι για τη φωτιά, τις πυρκαγιές και τις καταστροφές αλλά και για την επιλογή των ατόμων που θα πάρουν τις κατάλληλες αποφάσεις και θα αξιοποιήσουν τους ειδικούς με στρατηγικό τρόπο. Αν δεν σκεφτούμε το μετά πριν το πριν, τότε είναι αργά αλλιώς είναι νωρίς και μπορούμε να σώσουμε ζωές αλλά και το ίδιο το δάσος. Διότι αυτό δεν δίνει μόνο ζωή αλλά καίγεται μόλις υπάρξουν ακραίες συνθήκες. Έτσι πρέπει να διαμορφώσουμε το όλο πλαίσιο για να είμαστε προετοιμασμένοι έτσι ώστε να σταματάμε μια καταστροφή μόλις εμφανιστεί κι όχι όταν γίνεται τραγική.