Η Τοποστρατηγική και Χρονοστρατηγική Ιστορία είναι το πρώτο στάδιο της Έξυπνης Στρατηγικής Ιστορίας όπου δίνουμε τα θεμελιακά στοιχεία και εργαλεία για την ανάλυση δεδομένων και για τη σύνθεση γεγονότων. Οι επαφές, σχέσεις και δεσμοί στρατηγικής είναι η κατηγοριοποίηση ακμών μεταξύ κορυφών που αποτελούνται από ιεραρχίες, ηγεσίες και κράτη. Οι Θεμελιακές Ιστορικές Συνθήκες, όπως είναι η Συνθήκη Βερολίνου 1878, η Συνθήκη Σεβρών 1920, η Συνθήκη Λωζάνης 1923, η Συνθήκη Παρισίων 1947 και η Συνθήκη Ρώμης 1957 είναι αυτές που μας επιτρέπουν να ερμηνεύσουμε το παρόν με βαθύ παρελθόν. Μέσω των βαλκανικών ιστορικών συνθέσεων της Ιστορίας μπορούμε να μελετήσουμε τις συμπεριφορές κρατών, όπως είναι τα Σκόπια, η Σερβία, η Αλβανία σε σχέση με την Ελλάδα. Οι Ευρωπαϊκές και Νατοϊκές Υπερδομές Ιστορίας δίνουν την τοποστρατηγική εμβέλεια και την χρονοστρατηγική διάσταση πέρα από την κλασική γεωστρατηγική προσέγγιση. Η Ιστορία της Ενεργειακής Ανατολικής Μεσογείου είναι το κατάλληλο πλαίσιο για να εξεταστούν οι θεσπίσεις, οι οριοθετήσεις, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις που καθορίζουν το μέλλον. Οι στρατηγικές εμπλοκές της Μέσης Ανατολής μέσω της βαθύτητας και της πολυκυκλικότητας αναδεικνύουν κανόνες παγκοσμίου παιγνίου. Και η διαχρονικότητα της υψηλής στρατηγικής Άπω Ανατολής επιτρέπει την ανάλυση πλανητικής στρατηγικής και τη σύνθεση με τα δεδομένα του παρόντος της ιστορίας του μέλλοντος.