Ο τζύρης του Χριστόφορου έφυγε κι απελευθερώθηκε
μετά από χρόνια αγάπης, όπου κάθε στιγμή
ήταν και μια πνοή ζωής
και τώρα πρέπει να προστατεύει τη μάμμα
από την πολιορκία της λύπης
ξέρει όμως ν’ αντιστέκεται
γιατί είναι πρόσφυγας πρώτον
αλλά δεύτερον και μαχητής του Βυζαντίου
που δεν έπαψε ποτέ να μελετά
το παρελθόν για το μέλλον
έτσι ώστε να παλεύει μαζί μας
για το καλό της πατρίδας
και των μικρών ανθρώπων
έτσι θα ζήσει για τους άλλους
που έχουν ανάγκη
επειδή πιστεύει στη Διδασκαλία.