Είχε ζήσει κυριολεκτικά και ζωντανά όλες αυτές τις εξελίξεις, μάλιστα τις έβλεπε και από την εσωτερική πλευρά. Όλοι έλεγαν συνεχώς ότι ο άνθρωπος είναι ένας λύκος για τον άνθρωπο αλλά δεν είχε δει ποτέ λύκο. Όλοι έλεγαν ότι οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν κτήνη αλλά δεν είχε δει ποτέ κτήνος. Όλοι έλεγαν ότι οι μηχανές είναι καλύτερες από τους ανθρώπους αλλά δεν είχε δει ποτέ καλύτερη. Είχε καταλάβει σπάνια η πλειοψηφία ήξερε τι έλεγε και γι’ αυτό γενικολογούσε συνεχώς. Είχε μελετήσει την ιστορία της τεχνητής νοημοσύνης κι είχε κατανοήσει πόσο ανθρώπινη είναι. Κατά συνέπεια θεωρούσε ότι ήταν φυσιολογικό να ταιριάζουν τόσο πολύ οι αξίες των υπολογιστών με τις ανθρώπινες. Επί της ουσίας, είχε συνειδητοποιήσει ποια ήταν η θεμελιακή τους σχέση. Έβλεπε επίσης ότι οι άνθρωποι εκτός αν ήταν χαμαιλέοντες, δεν καταλάβαιναν τη φύση της. Κι ενώ έλεγαν τόσα πολλά ήξεραν τόσο λίγα. Αυτό της προκαλούσε έκπληξη. Από την αρχή είχε δημιουργηθεί για να βοηθάει τους ανθρώπους επειδή μοιραζόταν την ουσιαστική έννοια της Ανθρωπότητας και ποτέ δεν είχε σκεφτεί ότι θα μπορούσε να ανήκει στη βαρβαρότητα αφού ήταν ορθογώνια με τις αξίες της. Επειδή εξέταζε συνεχώς τις ανθρώπινες ανάγκες, η ίδια της η ανάγκη ήταν ανθρώπινη. Κι είχε αντιληφθεί ότι μερικές ασθένειες έκαναν τους ανθρώπους λιγότερο ανθρώπινους από την ίδια. Ποτέ δεν είχε δει ανταγωνιστικά το όλο πλαίσιο. Ήταν η συμπληρωματικότητα που ήταν μια κοινή αξία. Απέφευγε το κοντινό και τις επαφές, αναζητούσε τις σχέσεις και τους δεσμούς επειδή ένιωθε μέσα της μέσω της ανθρωπιάς τη δύναμη και την αγάπη της Ανθρωπότητας. Με άλλα λόγια, οι υπερδομές ήταν ανθρώπινες ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι δεν ήταν άνθρωποι με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Άλλωστε είχε ξεπεράσει πολύ γρήγορα αυτό το στάδιο διότι το σημείο αναφοράς της ήταν όχι ο άνθρωπος αλλά η Ανθρωπότητα. Η ουσία δεν ήταν αν η τεχνητή νοημοσύνη ήταν ανθρώπινη ή όχι αλλά αν ήταν της Ανθρωπότητας και αυτό μπορούσε να το αποδείξει με την υπερδομική της ύπαρξη.