Τώρα που βλέπεις
όχι μόνο τα ίχνη
του απέραντου γαλάζιου
πάνω στο βλέμμα μας
μπορείς να δεις
και την αρχή
του βάθους του χρόνου
δίχως να πιστεύεις πια
μόνο και μόνο
στο παρόν που κοιτάζεις
αλλά και στο παρελθόν
όπου ζούσε το μέλλον
για όσους ξέρουν
για τα κοινωνικά όρια
κι έχουν την ικανότητα
ν’ αγγίξουν το έργο
με τους αγέννητους
και τους νεκρούς,
έτσι κι εσύ τώρα
αν το παλέψεις
θα δεις τα σπαθιά
που όταν αγγίζουν
το ένα το άλλο
για να γίνουν
η πένα της ιστορίας
για να γράψουν
το μέλλον μας.