Ανοιχτές δομές
πάνω από το κεφάλι μας
πετούσαν στον ουρανό
σε μια ακίνητη καθετότητα
που θέτει τα όρια
μιας άλλης πραγματικότητας
στην οποία δεν δίνουμε
ποτέ σημασία
όταν ζούμε μόνο
σαν σκλάβοι της καθημερινότητας
διότι νομίζουμε
ότι δεν έχουμε χρόνο
να χάσουμε
ενώ δεν κάνουμε τίποτα
με αυτά που διαθέτουμε
γιατί δεν έχουμε
κανένα στόχο ανεύφικτο.