– Δεν καταλαβαίνω…
– Είναι λογικό.
– Γιατί;
– Δεν βλέπεις.
– Τι;
– Την ουσία.
– Ποια ουσία;
– Εκείνη που δεν βλέπουν τα μάτια.
– Μα δεν είμαι τυφλή.
– Είναι όμως αόρατη.
– Και τι μπορώ να κάνω;
– Τίποτα!
– Γιατί;
– Γιατί είναι ήδη εδώ.
– Ποιος ποιο;
– Ο δράκος, το έργο.
– Κι εγώ;
– Είσαι μαζί μας.
– Μα ήμουν δίπλα σας.
– Έως τώρα.
– Και τώρα;
– Αρχίζεις να αναρωτιέσαι για το αόρατο.
– Γιατί δεν το βλέπω.
– Θα τα δεις μόνο αν καταλάβεις ότι είσαι μαζί μας.
– Και πώς θα γίνει;
– Γίνεται.
– Τώρα;
– Έχει αρχίσει ήδη.
– Γιατί ρωτώ.
– Σωστά.
– Να συνεχίσω τότε.
– Ναι, βέβαια, πες μου.
– Χαίρομαι που άρχισα.
– Κι εγώ.
– Γιατί;
– Τώρα ξύπνησες.